Ik ben een jonge dame van 21 jaar, in mijn middelbaar heb ik jeugd- en gehandicaptenzorg gestudeerd. Ik werkte als opvoedster voor volwassenen met een mentale beperking, sinds kort werk ik nu bij familliezorg. In november 2013 werd ik aangesproken door Anne-lize over NAET. Ze ondervond dat ik niet veel lust van groenten en dat – ondanks ik zelf niet in zag dat het een probleem was – snel naar suikers greep. Ik heb ook al een paar jaren last van migraine aanvallen, dus kreeg ik een extra behandeling radiatie.
Toen ik klein was werd ik nooit verplicht van iets te eten wat ik niet lekker vond, omdat mijn mama vroeger ook niets lustte, door ouder te worden veranderde dit. Ik was 20jaar en had de smaak van groentjes nog steeds niet te pakken. Bij mijn eerste NEAT behandeling werd ik op alles getest, uit de test bleek dat ik een allergie had op zowel suikers als groenten, vitamine C. Toen ik het hoorde, begreep ik eerst niet dat dit kon, een allergie was voor mij iets waar je een reactie op kreeg, zoals jeuk, niezen, uitslag.. . Lang heb ik niet nagedacht om de behandeling te volgen, een gezond leven waar ik groentjes kon eten zonder mijn neus op te trekken zag ik wel zitten. Al moet ik wel toegeven dat er momenten zijn geweest dat ik me afvroeg of dit wel echt zou werken.
Het moeilijkste van heel het proces was begrijpen en aan mezelf toegeven dat ook suiker een probleem voor mij was, toen ik mijn situatie bekeek en vergeleek met anderen, dan heeft een groot deel van de wereld een suiker probleem. Uiteindelijk heb ik er mij bij neergelegd het ging om mijn lichaam en mijn gezondheid, en het is niet zo dat ik helemaal geen suiker meer zou eten, ik zal er gewoon minder behoefte aan hebben.
Een maand na de behandeling was er al een groot verschil, ik probeerde groenten te eten die ik vroeger na één hap al langs de kant schoof. En ja hoor, groentjes behoren nu zeker bij mijn dagelijkse maaltijd, ik probeer ze en vind ze nog lekker ook! Maar ik moet wel toegeven dat er sommige groenten nog moeilijk zijn om te proberen, omdat ik nog altijd wat schrik heb dat ik het niet lekker ga vinden, ook al weet ik dat dit nu nog tussen mijn oren zit. Mijn volgende stap was dus doe eens gek en probeer het gewoon! Zo hebben mijn vriend en ik besloten om mee te doen met de vasten, met als doel 40dagen geen vlees te eten, ideaal om te leren koken met zoveel mogelijk groenten!
Nu drie maanden later kan ik soms zelf niet geloven hoever ik geëvalueerd ben, ik heb zelf al asperges geprobeerd, heerlijk vind ik dit nu! Ik voel mij ook veel gezonder en merk ook zelf dat ik veel gezonder ga koken en eten. Er zijn natuurlijk nog altijd dingen die ik moet leren eten, zoals champignons, ik lust ze al rauw wat ik zelf al een grote stap vind.. Nu probeer ik ze ook gebakken te eten of in een gerecht klaargemaakt en stap voor stap heb ik de smaak te pakken. Mijn verlangen naar suiker, heb ik zelf niet in de gaten gehad dat ik er minder naar greep, maar in mijn omgeving zeiden ze wel dat het opviel.
Pas als ik er echt over nadenk dat ik zelden nog frisdrank in huis haal en snoep en allerlei koop, valt het voor mezelf op dat ik inderdaad geen behoefte meer heb aan al die suikers.
Ik vermeldde in het begin van tekst dat ik al jaren last heb van migraine, ik kan het zelf nog niet geloven, na al die medicaties die ik uitgeprobeerd heb om de aanvallen tegen te houden, heb ik nu sinds de behandelingen maar zelden een aanval. Maar er zijn nog een paar dingen in mijn lichaam die in de weg zitten om mijn migraine zo goed als volledig weg te krijgen. Hiervoor ben ik nog in behandeling, hopelijk ga ik dan aanvalloze jaren tegemoet!
C – 2018